Koude soep & oude kleren

De afgelopen week was het weer heerlijk weer, iedere dag boven de 25 graden. We zorgden ervoor dat we ´s ochtends alle klusjes gedaan hadden zodat we ´s middags konden genieten van de zon en het zwembad. Michael verplaatste met de pick-up stapels haardhout van de olijfboomgaard naar het huis en sjouwde met balen hooi van de opslag naar de stal, farmfitness! Competitief als ik ben, kon ik natuurlijk niet achterwege blijven en waagde me weer eens aan het bergwandelen. Met al deze extra activiteiten hadden we wel weer een biertje in de lokale bar verdiend, waar we halverwege de week naartoe gingen. Bij binnenkomst werden we begroet door de buurman; leuk als je op een plek waar je bijna niemand kent, onverwacht een bekende tegenkomt. Aan de andere kant van het terras werd hardcore domino gespeeld door alle gepensioneerden uit de buurt. Met een hoop geschreeuw en gelach werden de stenen op tafel geketst! Een dagelijks ritueel. Wij bekeken het van een afstandje en aten tapas voordat we weer teruggingen naar het huis. Bij terugkomst bleek dat we vorige week waarschijnlijk iets teveel gehoopt hadden op minder eieren, want we vonden een dode kip in de kippenren. Ondanks dat er tegen ons was gezegd dat het een oudje was en dat dit eraan zat te komen, was het behoorlijk zielig. Wij leken het erger te vinden dan de rest van de kippen, want die pikten er vrolijk op los. De natuur is keihard! Toen we Michaels vader ’s avonds aan de telefoon hadden zei hij dat we wel konden gaan kip shoppen, maar we hielden het liever bij window shopping... Zondag gingen we met de buren lunchen in een restaurant net buiten Colmenar. Zondag is hier echt dé dag voor familie bijeenkomsten. Families komen vanuit de stad naar de bergen om gezellig met elkaar te eten en drinken. Eten bestellen is af en toe een beetje Russisch roulette, je denkt dat je iets besteld hebt wat je kent en dan krijg je iets dat er heel anders uitziet, maar wel erg lekker is. Zoals de ‘porra’ die we als voorgerecht hadden, een gazpacho soep maar dan een variant uit de regio, gemaakt van gepureerde tomaten, brood, olijfolie, azijn en knoflook. De buurvrouw vertelde ons dat er in de regio zelfs een jaarlijks gazpacho festival is, met tig verschillende soorten gazpacho. Voor Michael was er als hoofdgerecht ‘pisto’ besteld, Een lekkere groente ratatouille, ook wel ‘ropa vieja’ (oude kleren) genoemd, omdat het vaak gemaakt wordt van  allerlei overgebleven groenten. What’s in a name, deze oude kleren smaakten goed! Na de lunch reden de buren ons naar het Parque Natural Montes de Málaga.

Een idyllische route door de bergen langs ‘ventas’ wegrestaurantjes. Bij bar Fuente de la Reina was een uitkijkpunt waar we zicht hadden op Malaga en de kust. We eindigden de middag met koffie in de naastgelegen bar, waar we alle zelfgemaakte cake van de eigenaresse moesten proeven, wat een straf.