Push-ups and Planks

Al gauw zaten we weer in het ritme van vroeg opstaan en direct door naar fitness. Elke fitness heeft zo z´n eigen apparaten, op zich werkt alles overal min of meer hetzelfde, maar soms toch net even iets anders. Bij Sandy Balls zijn alle apparaten standaard ingesteld op Mph in plaats van Kph, alhoewel ik een voorkeur heb voor de kilometer instelling, dan lijkt de af te leggen afstand sneller te gaan. Dit merken we ook altijd op de snelweg, sommige autoritten lijken een eeuwigheid te duren als je steeds maar een paar mile van de afstand af ziet gaan op de borden langs de weg. Dat is trouwens niet het enige waar ik elke keer weer aan moet wennen in Engeland, ook bij het oversteken van de weg merk ik dat ik Nederlands geprogrammeerd ben. Ik kijk automatisch links-rechts-links, maar de surprise komt van rechts..Voordat ik dat goed onder de knie heb waag ik me dus ook nog maar niet aan het links autorijden en links rijden met een Nederlandse auto lijkt me sowieso confusing. Michael denkt er niet teveel bij na en racet moeiteloos over de smalle bochtige wegen. Het enige échte nadeel van links rijden met een Nederlandse auto vindt hij: het invoegen op de snelweg en het in- en uitrijden bij parkeergarages. Met name die laatste, de paal waar je het kaartje uit moet halen staat altijd aan de passagierskant en als je alleen in de auto zit moet je acrobatische toeren uithalen om het kaartje uit de paal te halen en vervolgens moet je weer zo snel mogelijk achter het stuur zien te komen om onder de slagboom door te rijden. Gelukkig heeft hij daar een assistente voor, me.  Maar meestal parkeren we in een gewone car park, zo ook in Bournemouth waar we twee weken geleden waren. Het was nog steeds mooi weer, dus een prima dag om door het centrum van een seaside town te wandelen en we kregen er nog gratis heuveltraining bij ook, want de winkelstraat loopt steil omhoog. Een extra beetje training konden we wel gebruiken, want hoewel we elke dag veel en lang naar fitness gingen, leek het alsof we een soort fitness ‘block’ hadden. Tot we op een dag bij Sandy Balls een personal trainer uitleg zagen geven aan een mede sporter en vroegen of hij ook voor ons een programma samen kon stellen, no problem! Dus de volgende dag werden we door de personal trainer geïntroduceerd in de wereld van squats, dead weight lifting, push-ups en interval training. Pfff we merkten meteen verschil, hij halveerde onze trainingstijd, en voerde de intensiteit van de training op. Hij gaf ons daarna een week om de nieuw geleerde oefeningen in praktijk te brengen en een week daarop werden verschillende ‘plank’ en ‘glute’ oefeningen aan het programma toegevoegd, voor het geval we ons gingen vervelen. Geen verveling dus, maar wel spierpijn, daarom besloten we de spieren rust te geven in het weekend en gingen wandelen bij Ogdens in de New Forest. We genoten van de super mooie herfstkleuren en het springen over stroompjes, die op sommige plekken toch net iets breder waren dan gedacht.

Exercise for energy

De eerste paar dagen in Engeland stonden in het teken van relaxen en acclimatiseren. Vooral het eerste rondje hardlopen heuvel op en heuvel af waren weer even wennen, maar de omgeving maakte veel goed. Omdat we onze fitness die we in Drachten hadden opgebouwd niet wilden verwaarlozen gingen we op fitness ´hunt´; op zoek naar een goede deal voor een aantal maanden fitness. De eerste sportschool die we bezochten was New Forest Health and Leisure Centre in Ringwood. Het zag er modern uit en er was zelfs een zwembad bij. We kregen een rondleiding, maar toen het aankwam op de administratieve afhandeling bleek dat we alleen konden inschrijven als we een Engelse bankrekening hadden, waar dan maandelijks een bedrag zou worden afgeschreven, bummer! Dit werd ´em niet, want we wilden het bedrag ineens betalen met creditcard, contant of via onze Nederlandse bankrekening; waren de Iban nummers niet geïntroduceerd om internationaal betalingsverkeer te vergemakkelijken? De tweede missie bracht ons bij David Lloyd, weer een vriendelijk onthaal en rondleiding. Ook hier zag het zwembad met glazen overkapping er goed uit! Na de standaard rondleiding mochten we plaatsnemen in de zithoek van het gezellige restaurant en kregen we een mega kop koffie, die ons overigens deed denken aan de koffiesoepkom die Michael in Berlijn had besteld. Ze wilden ons wel heel graag als klant hebben...of toch niet, want uiteindelijk liepen we met de betaling van het lidmaatschap weer tegen hetzelfde probleem aan als bij de vorige. Er werden ook geen uitzonderingen gemaakt. We zaten duidelijk met een luxeprobleem: wel geld uit willen geven maar niet kunnen! In Engeland houden ze dus ook van regeltjes, nou ja ‘their loss’. De volgende dag gingen we dus maar weer langs bij good old “Sandy Balls”. Hier waren we de vorige keer ook geweest, maar was niet meteen mijn favoriet, omdat een aantal fitness apparaten uitkeken op een grijze muur, voor een paar weken was dat wel ok, maar voor langere tijd leek het mij best een beetje monotoon. Bij Sandy Balls waren ze in ieder geval customer friendly, binnen een paar minuten liepen we naar buiten met een goede deal op zak, contant vooruit betalen en nog het goedkoopst van allemaal ook.  Voor dat bedrag wilden we graag tegen een grijze muur aankijken! Toen we de volgende dag gingen fitnessen werden we begroet door oude bekende mede sporters die ietwat verbaasd leken dat we na zo’n tijd weer terug waren. Die zullen misschien wel gedacht hebben: werken die lui nooit? Nee haha! Alhoewel als we zouden willen werken zou dat hier best kunnen; in het dorp zagen we meerdere bedrijven die een A4 op het raam geplakt hadden met ‘staff required’. Maar nee, voor ons is The New Forest op dit moment gewoon een soort van kuuroord, waar we de komende tijd flink zullen sporten zodat Michael kan kijken welk energie niveau hij kan bereiken, het uiteindelijke doel van deze ‘sabbatical’.