Wintersport in Friesland

Omdat het afgelopen jaar vrijheid ons zo goed is bevallen, is ons goede voornemen voor dit jaar om deze ´lifestyle´ nog maar even voort te zetten, zolang het kan... In vergelijking met een jaar geleden is Michaels gezondheid namelijk wel een stuk verbeterd, maar hij heeft nog niet het gevoel dat hij zijn maximale energie niveau heeft bereikt. Na de nieuwjaarsborrel werd het dus weer tijd voor fitness. We gingen weer naar dezelfde club als de vorige keer. We werden vrolijk begroet door de medesporters die ons nog herkenden van de vorige keer en ook de personal trainer stond te popelen om ons sportief af te beulen. En dat merkten we de volgende dag, oef overal spierpijn, maar gekgenoeg was dát niet wat ons er bijna van weerhield om de volgende ochtend weer te gaan, meer de onverwachte sneeuw en ijzel. Maar onverwoestbaar als we waren, gingen we toch aan de slag met de ruitenkrabber en kwamen er al snel achter dat, dat al een workout op zich was, wat een dikke laag ijs. En zagen we nou mensen door de straat schaatsen? Een vreemde gewaarwording. Na driekwartier ijs bikken kwam de auto tevoorschijn en reden we naar de fitnessclub, om er vervolgens achter te komen dat de club niet open was, haha, wat een domkoppen waren we zeg, maar wel heel gemotiveerde. Onze spieren konden de rest van de week dus even noodgewongen herstellen. De volgende maandag leek het dan weer een gewone week te worden, totdat we hoorden dat David Bowie was overleden, bizar! De artiest waarover we op oudjaarsdag nog een tentoonstelling in het Groninger museum hadden gezien. Dat maakte het zien van de tentoonstelling ineens wel heel bijzonder...Afgelopen woensdag waren we weer in Groningen en toen we langs het museum liepen zagen we eerbetonen die mensen hadden achtergelaten, best indrukwekkend. Wij liepen naar de bioscoop voor een zelfgeplande soort van filmmarathon dag. We begonnen rond twaalf uur ’s middags met James Bond’s Spectre, perfecte tijd, we waren maar met vijf mensen in de zaal, dat is nog eens genieten en de film zelf ook, actie! De volgende film was Star Wars, “voor het eerst in mijn leven”, riep ik, waarop Michael in ongeloof zijn hoofd schudde. Voor deze film was duidelijk meer animo en hoe! De kaartverkoopster vond het blijkbaar handig om alle twintig bezoekers op dezelfde stoelenrij te plaatsen, heb je een mega lege zaal en dan nog plant je iedereen naast elkaar. Hierdoor kwam de rebel in ons boven en gingen we lekker op een andere plaats zitten, may the force be with us! Een paar andere bezoekers leken ook hun darkside te tonen, maar dan in de vorm van luid praten gedurende de film en een zee van popcorn op de vloer achterlatend, de pigs! Ondanks dat was de film goed, maar of ik ook de eerste delen wil zien? Toen we de bioscoop uitliepen was het inmiddels alweer donker en sloten we de dag af met een etentje bij eetcafé De Opera waar we een paar weken geleden ook waren geweest. Het bioscoop bezoek had me enthousiast gemaakt voor meer culturele uitstapjes en zo ging ik op zaterdagavond met mijn ouders naar een theatervoorstelling van Paulien Cornelisse, supershow, zeker voor taalfreaks zoals ik. ’s Nachts had het alweer gesneeuwd dus

maakten we zondag een winterwandeling en brachten onderweg een bezoek aan de Van Gogh tentoonstelling in het Karmelklooster. Daar werden 200 Van Gogh werken tentoongesteld, nou ja niet helemaal, het waren reprodukties in de oorspronkelijke kleurstelling, zoals Van Gogh ze op het moment van schilderen bedoeld had. Dus eigenlijk gewoon nepperds, maar wel kleurechter dan de echte.

Gelukkig Nieuwjaar!

De feestdagen zijn weer voorbijgevlogen, het was een gezellige tijd met vooral ook veel ´parties´. De zaterdag voor kerst hadden we een feest in een pub in Ringwood, waar een grote groep oude bekenden van Michael bijelkaar was gekomen, waarvan hij sommigen misschien al wel meer dan 20 jaar niet had gezien. Een aantal herkenden hem in eerste instantie niet direct haha, how is it possible! Maar dan was het ineens, “aaah you’re beady!!!” Was dat een goed of slecht teken? Al snel werd er verder gepraat alsof het gisteren was. Helaas ging de pub al rond elf uur ’s avonds dicht en namen we afscheid van iedereen; de meesten woonden in Ringwood, maar wij moesten nog met de auto terug naar Fordingbridge. Omdat ik natuurlijk sinds kort met onze Nederlandse auto de Engelse wegen van de New Forest verkende, leek het mij een goed idee om als Bob mijn actieradius uit te breiden en de rit van Ringwood naar Fordingbridge aan de lijst toe te voegen. Het was pikdonker, maar het grote licht en de verlaten weg, maakten het een makkelijke rit. Een paar dagen erna kon ik weer oefenen, want toen hadden we opnieuw een feest in Ringwood. Dit keer niet in de pub maar in een feestzaal achter de bibliotheek en met een andere groep mensen. Het was een ‘surprise birthday party’ voor een oude bekende die inmiddels in Australië woont en die voor de feestdagen even terug was in Ringwood. Ook hier werd ‘Beady’ warm onthaald. Een aantal mensen herkende ik nog van een bruiloft van drie jaar geleden, waarvan ik één herinnerde omdat hij toen op de bruiloft met opgerolde broekspijpen tot boven de knie, uit zijn dak ging op de dansvloer en die op dit feest ook weer al zijn bijzondere moves op de dansvloer tentoonstelde, gezellig! Veel tijd om bij te komen van het feest was er niet, want de volgende avond, kerstavond, gingen we volgens Britse traditie, naar de lokale pub. Iedereen was in kerststemming, waarschijnlijk allemaal opgelucht dat alle kerstinkopen weer waren gedaan. Er zullen vast veel mensen brak aan het kerstontbijt hebben gezeten...Op eerste kerstdag gingen we na het kerstdiner, dat meestal midden op de middag genuttigd wordt, op visite bij familie en vrienden. De kinderen van de vrienden hadden het spel ‘pie face’ gekregen, dat natuurlijk getest moest worden. Je steekt je hoofd door een kartonnen kaart en voor je zie je een uitgestrekte plastic hand waar slagroom op zit. Vervolgens draai je zo vaak aan een hendeltje als de spinner aangeeft en met elke draai stijgt de spanning van de plastic hand: zal de slagroom in je gezicht belanden? Ja dus, haha, en wat de kinderen betrof niet alleen op hun gezicht maar ook door de keuken, funny game! Tweede kerstdag, boxing day, lieten we de nationale uitverkoop voor wat het was en gingen we lekker koken voor het feest van die avond bij Michaels moeder thuis, wat ook gezellig en laat werd. De volgende dagen kwam er van uitslapen niet veel terecht, want we begonnen met inpakken voor onze reis naar Nederland. De boot vertrok op vierde kerstdag om acht uur ’s avonds, maar om niet in een file rond Londen terecht te komen, besloten we om al eerder op de middag richting Dover te rijden en nog een tussenstop te maken bij een designer outlet in Ashford, waar het vanwege de uitverkoop enorm druk was. We bleven dus niet al te lang en waren optijd voor de boot in Dover en gelukkig begon men eerder met laden dan normaalgesproken. De oversteek naar Frankrijk ging volgens schema, alleen het vervolg van onze rit niet helemaal. Net voordat we van de boot af zouden rijden waarschuwde een vriendelijke Duitser in de auto naast ons dat de achterband van onze auto toch wel heel zacht leek en raadde ons aan om bij de eerstvolgende benzinepomp er toch wel even naar te kijken. Scheisse, hier stonden we niet op te wachten, maar advies van een gründliche Duitser sla je natuurlijk niet in de wind. We stopten bij de eerstvolgende benzinepomp en inderdaad, de band leek behoorlijk leeg. Ik wilde al haast de ANWB bellen, maar Michael zei, ik ga niet de ANWB om hulp vragen om een beetje lucht in de banden te pompen..das ook wel weer waar. We waren helaas net de luchtpompen voorbij gereden, dus besloten we dat de band nog goed genoeg was om naar het volgende station door te rijden. Bij het volgende station hadden we weer pech, nu stond er een auto geparkeerd op de parkeerplaats naast de enige luchtpomp, verdorie! Er stonden wat louche types naast te roken dus er zat niks anders op dan te wachten totdat zij wegreden, gelukkig was dat na tien minuten. Met opgepompte band konden we weer verder rijden, totdat ineens het benzine lampje begon te branden. Normaal gesproken konden we van The New Forest in één keer naar de laatste pomp in België rijden, maar vanwege onze designer outlet detour, hadden we net wat meer kilometers gemaakt. Een beetje zenuwachtig hoopte ik dat het benzinestation nu toch weleens in aantocht kwam en op het moment dat ik dacht dat we met de auto langs de weg zouden komen te staan, doemde daar dan toch het benzine station op, pffeew. De rest van de reis naar Friesland verliep zonder obstakels en zo parkeerden we rond half vijf ’s ochtends bij mijn ouders voor de deur. Het was een gezellig weerzien, maar veel tijd om bij te komen van de reis was er niet, want op 30 december vertrokken we naar Groningen om oud & nieuw te vieren met dezelfde vriendengroep als vorig jaar in Antwerpen. Het was leuk om iedereen weer te zien en bij te praten, de eerste avond gingen we lekker uit eten en op oudjaarsdag gingen we naar de David Bowie tentoonstelling in het Groninger museum.

Superleuke tentoonstelling, wat een artiest en zo leuk om te zien hoe iemand zoveel inspiratie opdoet uit verschillende dingen. Nog onder de indruk van de Bowie tentoonstelling liepen we ’s middags door de stad en aten oliebollen ‘on the go’. Voor we het wisten was het alweer tijd voor het diner, maar helaas moesten we het restaurant al om half tien verlaten omdat ze dichtgingen vanwege oud & nieuw. Al snel kwamen we erachter dat niet alleen de restaurants dichtgingen, maar ook de kroegen, dus het was nog een hele klus om een kroeg te vinden waar we twaalf uur het nieuwe jaar in konden luiden. Het enige dat open was, was ‘het Gat van Groningen’ Inderdaad het putje van het putje, waar een rare mix van mensen naar binnenkwam die allemaal tot dezelfde kroeg veroordeeld waren. Alhoewel sommige bezoekers er geen problemen mee leken te hebben om drank uit een bezoekster haar navel te drinken...Wij besloten om net voor twaalf uur naar buiten te gaan om het vuurwerk mee te maken en vuurwerk was er zeker, Michael grapte dat het leek alsof Nederland hun defensie aan het testen was.

Nadat het weer veilig was om je door de vuurwerkvrije zone te bewegen, gingen we naar café De Kar. We werden verwelkomd door een glaasje bubbels en muziek van Muse, dit jaar geen nonstop System of a Down, maar een avond vol jaren tachtig en negentig muziek zoals De La Soul, Beastie Boys, Daft Punk, AC/DC en een ode aan Motörhead. Rockend het nieuwe jaar in, wat voor moois zal dit jaar ons weer brengen?