Happy Campers

Een paar dagen na mijn verjaardag stond de volgende festiviteit alweer op het programma, de ´barn wedding´ van Michaels achternicht. Na een paar dagen regen, was het op de dag zelf gelukkig zonnig, iets waar elk bruidspaar natuurlijk op hoopt, maar de gasten in dit geval ook, want de receptie was op een ‘farm’ net buiten Rockbourne. Maar eerst gingen we voor de ceremonie naar de kerk in het dorp, een prachtig zestiende-eeuws kerkje dat haast verstopt leek tussen het groen. Als je in Groot-Brittannië in de kerk trouwt ben je gelijktijdig ook voor de wet getrouwd, dus dat scheelde een tripje naar het gemeentehuis en dus konden we na de ceremonie meteen door naar de feestlocatie. De boerenschuur was omgetoverd tot een feestelijke zaal en al gauw konden de daggasten aanschuiven voor het diner, inderdaad álle daggasten, dat is ook anders dan in Nederland. Normaal gesproken is het bij een Britse bruiloft ook gebruikelijk dat de gasten hun eigen drankjes betalen, maar bij deze bruiloft was daar geen sprake van, er was zelfs zelfgemaakte wijn gemaakt door de vader van de bruid. Na het eten was het tijd voor de ‘best man speech’ en de speech door de vader van de bruid en daarna was het tijd voor feesten. Er was een gezellige band die allemaal jaren tachtig- hits speelde en toen de band uitgespeeld was, ging het feest tot in de late uurtjes door met een DJ, waarschijnlijk iets te enthousiast want op een gegeven moment viel zelfs de stroom uit, maar gelukkig werd het verholpen en danste iedereen er al snel weer vrolijk op los. In de uitnodiging stond dat iedereen vrij was om te kamperen op het land, dus een paar borrels later besloten ook wij om onze pop-up tent uit te gooien en alvast te proefkamperen voor het Werchter festival. We vielen in slaap op de DJ deunen en waren alweer vroeg op. Alle andere kampeerders lagen nog te slapen en de feestlocatie lag er verlaten bij: de wind flapperde door de party-tent doeken, drank flessen stonden op en onder de tafels en een paar feesthoedjes lagen verlaten op de dansvloer, a good party! Nadat we meegeholpen hadden met opruimen werd het tijd om onze pop-up tent weer in het tentzakje te vouwen en op één of andere manier is dit altijd ingewikkelder dan gedacht en zo kwamen we erachter dat de stokken ook niet zo flexibel waren dan gedacht...dus het volgende weekend waren we in Poole op nieuwe tent jacht. Na het bezoekje aan de mega outdoorshop liepen we nog een rondje door de winkelstraat, waar shoppers continue moesten rennen of wachten voor de spoorbomen van de spoorlijn die de straat in tweeën verdeelde. Het was marktdag en terwijl de verkoper van de vleeskraam door luidsprekers riep welke homp vlees er deze week in de aanbieding was, leken de mensen van de naastgelegen anti-EU stand nauwelijks boven het luidspreker geschreeuw uit te komen. Bij ons maakten ze sowieso geen kans, in het voorbijgaan zei ik: I’m staying in anyway, I’m Dutch. ’s Middags reden we naar het plaatsje Damerham waar we met vrienden hadden afgesproken in een pub en onderweg moesten we zowaar een ‘Penny Farthing’ inhalen, in het Nederlands ook wel een ‘Hoge Bi’ genoemd, zo’n fiets met een heel groot voorwiel en een heel klein achterwiel, bijzonder om te zien en dat vonden de vrienden ook, die vlak na ons bij de pub aankwamen. We lunchten in de tuin en praatten onder andere over hun aanstaande campertrip naar Frankrijk; hun tent on wheels zonder gedoe met inflexibele stokken.