Shop till you drop

Ook op tv herinneren alle reclames je er continue aan dat het bijna kerst is; met andere woorden, vanaf nu wordt het alleen maar drukker in alle winkelcentra. We besloten de drukte niet af te wachten en dit jaar voor de verandering eens vroeg te beginnen met de kerstinkopen. De eerste missie ging twee weken geleden naar Southampton. Zoals in de meeste grote steden in het Verenigd Koninkrijk heeft ook Southampton een grote ‘shopping mall’ waar je als je niet oppast uren in rond kunt dwalen. Nadat we de shopping mall hadden doorgeploegd liepen we naar buiten, waar we in de ‘gewone’ winkelstraat belandden. We waren al een tijd niet meer in Southampton geweest en het viel ons op dat in vergelijking met een paar jaar geleden er nu een soort van trashy shabby sfeertje in het centrum heerste. Misschien dat de kerstmarkt die werd opgebouwd de gezellige sfeer een beetje terug kon brengen? Aan de gluhwein, bratwurst en pints kon het in ieder geval niet liggen, haha Duitsland meets Engeland. Moe maar voldaan keerden we terug van ons bezoek aan Southampton om de volgende dag onze missie te vervolgen in Salisbury. Ook in Salisbury werd de kerstmarkt opgebouwd en schreeuwden de warenhuizen om aandacht met allerlei ´3 voor 2 aanbiedingen´. Elk warenhuis had een speciale afdeling met ‘fabulous gift ideas for him and her’ van ‘food & drink gifts’ tot ´gadgets & novelty gifts’ en nog leuk geprijsd bovendien. Het is in Engeland min of meer de bedoeling dat je een kleinigheidje koopt voor alle naaste familieleden en die dan voor kerst langs brengt en onder hun boom legt. Leuk en aardig idee, maar dat betekent veel nadenken en vergelijkend warenonderzoek doen. In dat kader gingen we de volgende dag naar Castle Point shopping mall in Bournemouth. Inmiddels was het weekend en we merkten dat het natuurlijk een stuk drukker was dan doordeweeks, bad planning! Zondag hadden we even genoeg van het winkelen en gingen we met vrienden en hun twee kinderen naar Moors Valley Country Park in de buurt van Ringwood. We wandelden door het bos met op de route verschillende speeltoestellen voor kinderen, of was het ook voor grote kinderen?

Aan het eind van de route liepen we de ‘tree top trail walk’, leuke tongbreker, en we sloten de gezellige koude middag af met warme chocolademelk. Na de shopmarathon was het weer tijd voor fitness focus; al was het alleen maar om kracht op te doen voor het volgende shopping event: Black Friday! Oh my gawd, een soort van dwaze dagen van de Bijenkorf, maar dan op grote schaal. Vorig jaar was het een extreme chaos in winkels geweest dus voor ons geen ‘I saw it first’ taferelen in de winkel, gewoon lekker online vanuit de luie stoel.

Kasteel of fort?

Nu de wintertijd een paar weken geleden was ingegaan, werd het ’s avonds ook eerder donker. Maar het geluid van vuurwerk begin november kon ik toch niet helemaal plaatsen. Werd er alvast geoefend voor oud & nieuw? Michael hielp me snel uit de droom en wist te vertellen dat het vuurwerk werd afgestoken in verband met ‘Bonfire night’ ook wel ‘Guy Fawkes night’ genoemd. Elk jaar op 5 november ontsteken de Britten vreugdevuren en vuurwerk om de mislukte aanslag in 1605 van mister Guy Fawkes op het Parlement en koning James I te vieren. Bij de vreugdevuren wordt een stro-pop van Guy Fawkes, in brand gestoken. De pop en vreugdevuren hebben we niet gezien, maar het vuurwerk hoorden en zagen we des te meer. De huiskat, Mia, was minder vreugdevol en verschool zich achter de bank om er pas weer achter vandaan te komen als de kust veilig was. In het weekend reden wij naar de kust, opweg naar Milford on Sea. Onderweg reden we door pittoreske dorpjes, zoals Burley en Tiptoe. Toen we aankwamen in Milford on Sea parkeerden we de auto bij de jachthaven. We wilden namelijk Hurst Castle bezoeken, maar de enige manier om er te komen was met een veerpont of een wandeling via de landtong. We wilden graag de wandeling maken, maar een sportieve vriendelijke voorbijganger wist ons te vertellen dat we daarvoor niet op de juiste plek geparkeerd hadden. Hij zei dat we met de auto dichtbij het begin van de landtong konden komen, maar we moesten onderweg wel even opletten, want de weg ernaartoe kon door vloed onder water staan. Hij had niets teveel gezegd, de weg was zelfs verdwenen onder het water; maar Michael was overtuigd dat onze auto amfibische capaciteiten had en stuurde moeiteloos door het water en we kwamen met droge voeten aan op de juiste parkeerplaats.

We wandelden in driekwartier over de kiezels van de verlaten landtong richting Hurst Castle op de punt. Het was een stormachtige mooie wandeling, met uitzicht op het ‘Isle of Wight’, dat af en toe half verdween onder laaghangende bewolking. Hurst Castle had eigenlijk niets weg van een kasteel, maar meer van een fort. We liepen via de hangbrug naar de ingang en kochten een entreekaartje bij de vriendelijke verkoper die zich verontschuldigde dat de audiotours vanwege het vroege tijdstip nog niet opgeladen waren. Ach, ook zonder audiotour was er informatie te lezen. Hurst Castle was in 1544 door Henry VIII gebouwd als kust verdedigingsfort. In de 17^e eeuw werd het gebruikt als gevangenis en in de negentiende eeuw werd het fort versterkt door de aanbouw van de vleugels. Bij binnenkomst werden twee mega kanonnen tentoongesteld en je kon door alle buskruit opslagruimtes lopen.

Vanaf het fort hadden we een mooi uitzicht over de ruige zee en de naastgelegen vuurtoren. Verwaaid en verregend door de miezerregen lieten we het fort achter ons en wandelden weer over de kiezels terug naar de auto. Eenmaal terug bij de auto was de lucht weer opgeklaard en de weg weer boven water.

An adventurous day out

Terwijl we in september in Nederland al pepernoten in de Hema spotten, zo zagen we in Engeland al de eerste kerst artikelen tevoorschijn komen in de supermarkten. Nog voordat de halloween pompoenen in de soep waren beland! Halloween werd trouwens volop gevierd in Fordingbridge, de pub had een speciale halloweenavond en bij Sandy Balls zagen we medewerkers en kinderen in halloween outfit rondlopen. Het was in ieder geval druk op het bungalowpark vanwege de herfstvakantie. Dat was ook te merken in de fitness zaal, het gewichtenhoekje was vol met show-off tieners die onder luid oergeschreeuw aan het gewichtheffen waren en na een paar sets de zaal alweer verlieten. We lieten ons hierdoor natuurlijk niet intimideren en volgden ons dagelijkse schema. Ook in het dorp merkten we dat het schoolvakantie was, het hoogtepunt was een lange file in het dorp vanwege een holidaymaker die met zijn caravan vast was komen te zitten op de rotonde en zo het dorp compleet blokkeerde, oh joy! Gelukkig geen gedoe toen we vorige week zondag naar Tyneham reden, een verlaten dorp in Dorset.

In 1943 werd het gebied aangewezen als militair oefenterrein, waar ook de voorbereidingen voor de invasie in Normandie plaatsvonden. De inwoners van Tyneham ontvingen destijds een brief van de regering dat ze binnen een maand hun huizen moesten verlaten. Er was beloofd dat de inwoners na de oorlog terug konden keren. Daarom liet één van de laatste inwoners die het dorp verliet een bericht achter op de deur van de kerk met de tekst: “please treat the church and houses with care. We have given up our homes where many of us have lived for generations, to help win the war to keep men free. We will return one day  and thank you for treating the village kindly”. Helaas keerden de bewoners niet meer terug want na de Tweede Wereldoorlog werd het gebied aangewezen als permanent militair oefenterrein. De cottages liggen er nu als verlaten ruïnes bij, alleen de kerk en school zijn gerestaureerd, heel bijzonder om door zo’n ‘spookdorp’ te lopen. En dat het militair oefenterrein was en nog steeds is, konden we wel merken tijdens het wandelen naar de dichtbij gelegen kliftoppen. Overal stonden borden met teksten als: ‘military firing range, keep out’ of ‘do not touch any military Debris it may explode and kill you’ of ‘danger unexploded shells, keep out’.

Met recht een interessant en adventurous day out!