Steden met een B

De tijd vliegt, ook als je vrij bent...We genieten al bijna een jaar en acht maanden van de vrijheid en deze lifestyle bevalt ons heel goed, maar zo langzamerhand krijgen we steeds vaker de vraag uit onze omgeving óf, wanneer en waar we ons gaan ´settelen´. Dat vragen we onszelf ook af. We zijn er inmiddels achter dat we natuur erg mooi en relaxed vinden, maar dat we de stad nog niet kunnen missen vooral als deze met de letter B begint; Brighton, Bristol en Berlijn, staan op dit moment in onze favorieten. Voorzichtig struin ik af en toe het internet af om te kijken wat voor vacatures daar zoal zijn en soms kom je dan spontaan iets tegen dat je denkt, dít is wel een kans, ik waag een gokje! En zo zag ik ook een vacature voorbijkomen bij een internationaal bedrijf in Berlijn. Een druk op de laptopknop en de sollicitatie was verstuurd en warempel werd ik twee dagen daarna gebeld en uitgenodigd voor een Skype sollicitatie, wat hip, minimum reistijd, maar staren naar de camera op je ipad en niet scheel gaan kijken is nog best een kunst. Het duurde een week voordat ik bericht zou krijgen. Tijdens die week gingen we twee keer naar Groningen, ondanks dat deze stad niet met een letter B begint was het goed toeven op de terrassen van cafe De Uurwerker waar we met Janneke waren en cafe De Sigaar waar we met Sander waren. Voordat we naar Engeland vertrokken gingen we nog een laatste keer naar de sportschool, waar de muziek op de vroege ochtend iedereen wakker beukte. We verlieten de fitness met het beeld van een deelneemster van de Senioren Fit die, nadat de woorden “smack my bitch up” keihard door de zaal galmden, ietwat getraumatiseerd op één van de fitnessapparaten zat...Donderdagavond reden we in de stromende regen vanaf mijn ouders richting

Duinkerken, gelukkig klaarde het weer halverwege België op en stonden we een uur voor vertrek in de rij te wachten totdat we de boot op mochten. Blijkbaar stond een aantal auto’s met caravan in de verkeerde rij, want we zagen het ene na het andere gevaarte weer door een hek met ‘exit’ verdwijnen. Toen we de boot op mochten rijden zagen we in onze achteruitkijkspiegel nog een happy camper familie door het exit hek rijden en beduusd een aantal rondjes op de naastgelegen rotonde rijden, misschien hadden ze de boot in Calais moeten hebben? In Dover waren we snel weer van de boot af, gelukkig dit keer geen extra auto controle en met mijn EU-paspoort mocht ik nog steeds het land in. Toen we rond zes uur ’s ochtends in The New Forest aankwamen was het alweer licht en zagen we hoe de ochtendmist over de vlakte hing, zo mooi dat we besloten om de auto even aan de kant van de weg te zetten en een paar foto’s te maken.

Daarna reden we door naar Michaels moeder en de familie die bij haar op bezoek was. Met maar één uur slaap in 24 uur was het eerst tijd voor een goede powernap. Toen we wakker werden was het een gezellig drukte met iedereen in huis, het was warm weer en we zaten nog tot laat in de tuin. De volgende dag moesten Michaels moeder en de familie inpakken, want zij gingen met z’n allen via Londen naar Belfast. Nadat we ze hadden uitgezwaaid, was het ineens raar stil in huis, van het ene uiterste naar het andere. Maar tijd om te luieren was er niet, want we waren hier om op de katten te passen en een slaapkamer te schilderen. Het schilderen zelf vind ik leuk om te doen, maar de voorbereidingen zoals schuren en scheuren vullen is niet niet mijn ‘cup of tea’. Volgens Michael komt dit omdat ik er geen geduld voor heb en hij heeft wel gelijk, ik wil gewoon hup meteen verf op die roller en beginnen. Tijdens het klussen kwam er een e-mail met een ‘nein’ uit Berlijn; ach we hebben geen haast en met het genieten van de leisure time hebben we helemaal geen tijd om te werken :-)

Zand zonder zee

Terwijl de inmiddels opgedroogde festivalmodder stukje bij beetje van de auto viel en de laatste campeermieren de auto verlieten, reden we de grens weer over, terug in Nederland. Het Westvleteren bier hielp toch niet zo met de detox en daarom besloten we om weer een maand fitness te gaan doen bij de sportschool in Drachten. Voor het zweten hoefden we er in ieder geval niet naartoe, want daar zorgde het warme weer al voor. Maar ik dacht als je zoiets als yoga in de hitte kan doen, dan is dat misschien toch ook wel toepasbaar op een Hiit les (hoge intensiteit interval training). Poeh dat viel vies tegen, na een half uur was iedereen kapot en de trainer verbaasd dat er nog zoveel mensen meededen in de aircoloze zaal. Naast het fitnessen wilde ik natuurlijk ook het hardloopritme van Downton een beetje bijhouden, dus twee keer per week rende ik in de vroege ochtend in het shirt van de hardloopclub door de natuur rondom Drachten. Ondanks het shirt, miste ik alle mensen van de hardloopgroep uit Engeland, maar niet de Engelse heuvels. Gelukkig is Michael sinds kort ook begonnen met hardlopen en bevalt de groep van twee prima! Juli is de maand van verjaardagen, eerst die van mijn vader en daarna die van Michael.

Op Michaels verjaardag waren we ’s ochtends van plan om naar de heide van Bakkeveen te gaan, even iets anders en in de buurt van Drachten...of toch niet; de afslag die we met de auto wilden nemen om er te komen was uitgerekend op die dag afgesloten, nou jááá! Dus moesten we de verkeersborden met nummer 1 volgen die ons langs de ‘toeristische’ route door Donkerbroek en Waskemeer leidden. Ik kon me niet heugen dat ik ooit in Waskemeer geweest was of nog zou bezoeken, maar uiteindelijk kwamen we dan toch in Bakkeveen aan. We maakten een mooie wandeling over de heidevlakten en eindigden bij een grote zandvlakte. Door het landschap leek het haast alsof we ergens in de duinen waren, alleen de zee ontbrak. Voor het water gedeelte gingen we terug naar Drachten en lunchten we op een terras aan de vaart. Later in de week zat ik weer op hetzelfde terras, maar dit keer voor een diner en gezellig bijpraten met Bianca en Mala, een superleuke avond!

Ik had de smaak van het terrasje zitten blijkbaar te pakken want in de week daarop zat ik met Corrine op weer een ander terras in het centrum. We gingen eigenlijk naar het centrum toe voor het ‘Drachten Proeft’ festival. Hoewel de locatie en opzet heel leuk waren met alle verschillende foodtrucks, had ik toch trendier eten verwacht dan spare-ribs, aardappel en vlees gerechten en voor de echte sfeer waren we misschien nog iets te vroeg. In ieder geval is de zomer in volle gang en de zwarte zaterdag weer achter de rug, nu hopen we dat de ferryfiles, vanwege de strengere grenscontroles, volgende week dinsdag ook zijn opgelost, want dan gaan we weer voor een korte trip naar Engeland, cat sitting, purrrfect!