Trying not to melt

Het festival seizoen is volop in gang en het is leuk om een nieuw festival te ontdekken, zoals Welcome to The Village in Leeuwarden. Helaas kon Michael niet mee, want hij was ziek en met de reis naar Spanje in het vooruitzicht...jammer, hij had het zeker leuk gevonden. En nu miste hij ook de toeristische busroute van lijn 20 Drachten – Leeuwarden; ik kon me niet herinneren wanneer ik voor het laatst in deze bus had gezeten, a trip down memory lane! Na aankomst verkende ik samen met Janneke en Mirjam het terrein, het was vrij rustig, waarschijnlijk ook omdat het eerder die ochtend behoorlijk regende. Maar gelukkig was het inmiddels opgeklaard en waren er al snel meer mensen. De festival podia waren leuk opgezet tussen de meertjes in het recreatiegebied de Groene Ster en er was zelfs een tent met buitenlandse bieren! Als eerste zagen we de band Heymoonshaker, goede beatboxblues! Daarna volgde een kort bezoek aan Jack Bottleneck die ik iets minder vond, maar de locatie was wel weer leuk, een klein podium met hooibalen als zitjes eromheen, wel toepasselijk voor deze country blues style band. Aan het begin van de avond, was er toch nog een bui, maar wij stonden toen net droog onder het tentdoek van het Blessum stage waar de band The Eminent Stars een swingende show gaf die de bui verdreef en zo was het droog voor het laatste optreden van Deus,

een goed optreden en het was zelfs mogelijk om gewoon vooraan te staan!  Het festival is zeker voor herhaling vatbaar en de volgende keer kan Michael hopelijk ook mee. Een paar dagen rust deed wel wonderen voor hem en zo was hij afgelopen woensdag  weer beter voor de reis naar Spanje, om twee weken te gaan ‘huis en dieren-sitten’ voor Michaels vader en Jilly. We waren vrij vroeg op Schiphol, maar vonden dat niet heel erg; het op een vliegveld zijn vind ik altijd al onderdeel van het reizen en geniet van alle reuring, waar gaat iedereen toch naartoe of waar komt men toch vandaan? Bij de Vueling incheckbalie zagen we twee meiden die, waarschijnlijk voor het eerst alleen op vakantie , naar Ibiza gingen. Vader en moeder stonden op een afstandje toe te kijken en ik hoorde de moeder nog tegen de vader zeggen, “kijk nou toch, ze let niet eens op haar handtas die ze op de grond heeft gezet”, trouble waiting to happen, dachten wij. Wij checkten in voor de vlucht naar Malaga, waar de leeftijd van de gemiddelde passagier toch aanzienlijk hoger was dan de Ibiza vlucht. Tot nu toe verliep alles optijd, alleen vlak voor vertrek wijzigde de gate en werd er op het laatste moment omgeroepen dat het vliegtuig alsnog van de oorspronkelijke gate zou vertrekken, waarop een hele menigte aan een wedstrijdje gaterennen begon, wat niet nodig bleek, want het vliegtuig vertrok gewoon met vertraging. Net zoals het vertrek, was de landing er ook één om niet te vergeten, met een harde klap dreunde het vliegtuig op de landingsbaan van Malaga, in ieder geval dit keer geen geklap voor de piloot. Nee zo’n landing hadden we nog nooit meegemaakt. Rond elf uur ’s avonds zaten we dan toch op het vertrouwde terras bij het huis in de ‘campo’. De thermometer gaf 30 graden aan, dat beloofde nog wat voor de overdag temperaturen! De volgende dag gebruikten we maar om te acclimatiseren, want het was inderdaad warm, bijna 40 graden in de schaduw, maar niets is beter dan een zwembad en een verfrissend biertje om het smelten tegen te gaan.

BBQ´s and Birthdays!

En toen was het tijd voor de eerste BBQ van deze zomer, in het Vroesenpark in Rotterdam. Niet om de hoek voor ons zoals voorheen, maar hier reden we graag even een avondje voor heen-en-weer van Drachten naar ‘de stad’. Het ‘even’ ging alleen niet op voor de heenreis, omdat we vrijwillig in de file belandden, maar na een reis van drieënhalf uur schoven we bij onze grillvrienden aan op het kleedje in het park. Het was een heerlijk warme zomeravond en het was ontzettend leuk om iedereen weer te zien en bij te praten en aan het einde van de avond reden we met een voldaan gevoel weer terug naar het noorden. De terugreis ging snel, 130 door de polder en voor we het wisten waren we weer in Drachten. Zo waren we een half jaar niet in Rotterdam geweest en zo drie keer binnen twee weken. Je zou denken dat nu we niet werken we heel veel tijd hebben, maar we zijn drukker dan ooit! Alleen maar positief natuurlijk, want dat betekent dat het goed gaat, zeker met Michael, die met meer energie kan genieten van dingen, maar af en toe plannen we wel even een paar ‘cooldown’ dagen en dat is ook best fijn. Zo had ik maandagochtend ook weer even ‘tijd’ voor hardlopen, gelukkig ging dit goed na mijn vertstuikte enkel avonturen, en genoot daarna van mijn cooldown. De rest van de week wisselden we de rustdagen af met verjaardagen, dinsdag die van mijn vader en donderdag die van Michael. Nu we de smaak van het BBQ-en te pakken hadden, staken we de kolen ook op Michaels verjaardag aan. BBQ, het leukste cadeau dat je een vegetariër voor zijn verjaardag kan geven natuurlijk! Het buitenleven is een mooi voorproefje op volgende week, dan bakken we vanaf woensdag weer in Spaanse temperaturen.

Tour de festival

Gelukkig waren we snel weer bijgekomen van het Rock Werchter festival, dat moest ook wel, want afgelopen zondag stond het volgende festival al op het programma: Metropolis in Rotterdam.We wilden al vroeg met de bus vanuit Drachten naar Heerenveen, om vervolgens daar over te stappen op de trein. Dat vroeg ging op zich goed, maar de bus iets minder. Toen we bij de bushalte aankwamen zagen we dat de bus die we in gedachten hadden niet op zondag reed.

Verdorie ik had de tijden van tevoren toch echt op internet gecheckt, maar misschien niet goed genoeg? Ik was er niet 100% zeker van waar de fout nou lag, bij mij of de website, maar Michael wist het wel haha... Dus in de drie kwartier die we moesten wachten op de volgende bus hadden we een gezellige lachwekkende discussie over mijn foutpercentage en sloten deze af op 75% want de volgende bus kwam er inmiddels aan. De rest van de reis verliep helemaal goed en zo reden we voor de middag het station van Rotterdam Centraal binnen. Het Metropolis festival leek minder druk bezocht in vergelijking met de vorige keren dat we er waren, maar dat had waarschijnlijk met de tweede etappe van de Tour de France te maken die dezelfde dag door Rotterdam ging. Aan het begin van de middag was het nog warm en mooi weer en de tropische pop van één van de bands sloot hier mooi bij aan. Helaas sloeg het weer snel om en pakten donkere wolken zich samen boven het festivalterrein en pakten wij met z’n allen de tas om naar café Rotown in het centrum te gaan. Geen gedoe met poncho’s en mudsliden, nee lekker binnen genieten van de regen buiten. ’s Avonds reisden we met Sander mee naar Amsterdam en de volgende dag vervolgden we onze tour en verbleven nog twee dagen bij Mairead en Doug en bezochten we mijn oom en tante in Amstelveen. Een gezellige en geslaagde ‘tour’, met de trein, het fietsen lieten we aan de ‘pros’ in Frankrijk over.

Na regen komt Rock Werchter

Met een auto vol campingspullen reden we vorige week donderdagochtend om vijf uur richting Rock Werchter in België. Wat vroeg! zou je denken, maar we waren op een missie: om half acht in Rotterdam Ineke ophalen en om half tien bij het verzamelpunt in Tremelo zijn, waar we de anderen van de groep zouden treffen. We zoefden nog net voor de spits voorbij Almere en Utrecht, maar op de ringweg rond Rotterdam werd het al wel iets drukker. Wel vreemd om Rotterdam in te rijden na een half jaar er niet te zijn geweest. We waren snel weer ‘on the road’, maar kwamen bij Antwerpen uiteindelijk in een lange file terecht, maar dit kon onze festivalstemming niet verpesten. Bij aankomst in Tremelo bleek dat de anderen onderweg ook oponthoud hadden gehad en zo kwamen we allemaal toch nog tegelijk aan. In optocht reden we naar de festival camping en voor we het wisten genoten we van een verkoelend biertje bij de tent, ons tijdelijke huis met festival achtertuin. De eerste festivaldag begon ook meteen met goede bands: Marmozets, Eagles of Death Metal, Patti Smith die voor de 40^e verjaardag van haar debuutalbum “Horses”, het hele album speelde en die ondanks haar leeftijd, tussen de nummers door lekker op het podium spuugde, punk! Faith no More in hun witte pakken tussen een mooi bloemencorso als decor, was een goede vervanger voor de Foo Fighters. De frontman grapte: ‘het is hier wel tof, brak Dave Grohl maar elke dag zijn been’. Ja zij hadden er zeker baat bij en waren vast flink betaald om op het laatste moment te spelen, jammergenoeg merkte je dat wel een klein beetje aan het concert, geen poespas, spelen en weg, maar wel goed! Vrijdagochtend brandden we al vroeg de tent uit vanwege de zon, maar dit was eigenlijk alleen maar goed, zo hadden we nog de luxe van geen rij voor een verfrissende douche, glamping! En waren we klaar voor een nieuwe dag vol muziek van onder andere Archive, Of Monsters and Men, Alt-J, Mumford & Sons en Lonely The Brave. De dag werd afgesloten door Pharell Williams, de Kanye West van Werchter, waar niet iedereen so happy mee was. Zaterdag was Royal Blood dé highlight voor ons, wat een bombastisch explosief optreden, geweldig!

We hadden ze vorig jaar nog in een tent gezien, maar nu waren ze ge-upgrade naar het hoofdpodium met moshpit en al! En toen was het alweer zondag, ongelooflijk hoe de tijd voorbij vloog onder het muziek luisteren, eten, drinken, lachen en het spotten van dieren op t-shirts. We werden wakker geschud met de gitaren van Red Fang en Enter Shikari en de dag werd afgesloten met de gitaren van Kasabian en de show van Muse met confetti slingers en zwarte ballonnen. Toen het vuurwerk klonk snelwandelden we met de hele groep van het festival terrein af richting de camping. Maandagochtend konden we lekker rustig aan doen, want we gingen op bezoek bij Emanuela, Danny en de kids in Kortenberg, wat op slechts een halfuurtje vanaf Werchter ligt. Erg fijn dat we niet zover hoefden te rijden en konden genieten van een schone douche en toilet waarvoor we niet in de rij hoefden te staan! Het was een heel gezellig weerzien en de volgende ochtend reden we van de zuiderburen weer naar Friesland, tijd om bij te komen van de “Werchter-lag”.