Acclimatiseren en applaudisseren

De dagen nadat we terug waren van Granada genoten we nog even van alle rust in de ´campo´. We maakten nog een laatste wandeling met de honden door de droge rivierbedding en op woensdagavond hadden we een gezellig afscheidsdiner met de buren. Het werd laat en de volgende ochtend was het weer vroeg. Nog even het huis op orde brengen, het terras aanvegen en voor we het wisten reden we voor de laatste keer over de hobbelige onverharde weg, het asfalt op, richting het vliegveld van Malaga. Er stonden lange rijen voor de incheckbalie met reizigers die allemaal naar Amsterdam wilden. Onze backpacks met onder andere ingemaakte abrikozen, zelfgemaakte jam en, niet te vergeten, de limoncello, voldeden weer net aan de maximaal toegestane kilo´s en we hoopten maar dat onderweg de boel niet open zou gaan. De reis ging snel, een aantal mensen deden stoelendans, maar wij waren blij met onze stoelen bij het raam. Michael was misschien iets minder blij, want ik zat achter hem de vervelende reiziger uit te hangen die de hele tijd met z´n knieën tegen de stoel voor zich aan zat te schoppen. Onder luid tenenkrommend  applaus voor de piloot landden we op Schiphol. We stapten in de trein naar Heerenveen, maar deze bleek zo vol te zijn dat we tot Zwolle moesten staan, maar ach niet zo erg na drie uur in het vliegtuig zitten. Na zoveel weken droog en dor berglandschap was het leuk om groene vlaktes voorbij te zien zoeven, alhoewel een berg in het landschap ook niet verkeerd zou staan...Maar alles werd goedgemaakt door de Spaanse temperaturen van de volgende dag, dat is nog eens fijn acclimatiseren! We brachten de dag door in de tuin en praatten gezellig bij met familie. We maakten gebruik van het ´weer in de bewoonde wereld zijn´ en gingen zondagavond naar een concert van de band Public Service Broadcasting in Groningen.

We hadden ze vorig jaar al een keer in Rotterdam gezien en ook nu waren er weer weinig mensen aanwezig, zeker in vergelijking met Engeland, waar veel van hun concerten helemaal uitverkocht zijn. Het concert was weer erg goed, af en toe viel het even stil vanwege een technisch mankement, maar de frontman loste dit grappig op door op een knop op zijn draaitafel te drukken waarna een robotstem het publiek informeerde ´we´re currently experiencing technical difficulties, ehm please stand by...Groooningen´ gevolgd door gelach en applaus uit de zaal. Een gemoedelijke sfeer; voordat het concert begon liep de frontman ook gewoon gezellig door de zaal. We vroegen ons af of het publiek hem niet zag of nog niet wist dat dit de frontman van de band  was, maar na het concert wist iedereen het zeker en stond men in de rij voor een handtekening.