De
tijd vliegt, ook als je vrij bent...We genieten al bijna een jaar en acht
maanden van de vrijheid en deze lifestyle bevalt ons heel goed, maar zo langzamerhand
krijgen we steeds vaker de vraag uit onze omgeving óf, wanneer en waar we ons
gaan ´settelen´. Dat vragen we onszelf ook af. We zijn er inmiddels achter dat
we natuur erg mooi en relaxed vinden, maar dat we de stad nog niet kunnen
missen vooral als deze met de letter B begint; Brighton, Bristol en Berlijn,
staan op dit moment in onze favorieten. Voorzichtig struin ik af en toe het
internet af om te kijken wat voor vacatures daar zoal zijn en soms kom je dan
spontaan iets tegen dat je denkt, dít is wel een kans, ik waag een gokje! En zo
zag ik ook een vacature voorbijkomen bij een internationaal bedrijf in Berlijn.
Een druk op de laptopknop en de sollicitatie was verstuurd en warempel werd ik
twee dagen daarna gebeld en uitgenodigd voor een Skype sollicitatie, wat hip, minimum
reistijd, maar staren naar de camera op je ipad en niet scheel gaan kijken is
nog best een kunst. Het duurde een week voordat ik bericht zou krijgen. Tijdens
die week gingen we twee keer naar Groningen, ondanks dat deze stad niet met een
letter B begint was het goed toeven op de terrassen van cafe De Uurwerker waar
we met Janneke waren en cafe De Sigaar waar we met Sander waren. Voordat we
naar Engeland vertrokken gingen we nog een laatste keer naar de sportschool,
waar de muziek op de vroege ochtend iedereen wakker beukte. We verlieten de
fitness met het beeld van een deelneemster van de Senioren Fit die, nadat de
woorden “smack my bitch up” keihard door de zaal galmden, ietwat getraumatiseerd
op één van de fitnessapparaten zat...Donderdagavond reden we in de stromende regen
vanaf mijn ouders richting
Duinkerken, gelukkig klaarde het weer halverwege
België op en stonden we een uur voor vertrek in de rij te wachten totdat we de
boot op mochten. Blijkbaar stond een aantal auto’s met caravan in de verkeerde
rij, want we zagen het ene na het andere gevaarte weer door een hek met ‘exit’ verdwijnen.
Toen we de boot op mochten rijden zagen we in onze achteruitkijkspiegel nog een
happy camper familie door het exit hek rijden en beduusd een aantal rondjes op
de naastgelegen rotonde rijden, misschien hadden ze de boot in Calais moeten
hebben? In Dover waren we snel weer van de boot af, gelukkig dit keer geen
extra auto controle en met mijn EU-paspoort mocht ik nog steeds het land in. Toen
we rond zes uur ’s ochtends in The New Forest aankwamen was het alweer licht en
zagen we hoe de ochtendmist over de vlakte hing, zo mooi dat we besloten om de
auto even aan de kant van de weg te zetten en een paar foto’s te maken.
Daarna
reden we door naar Michaels moeder en de familie die bij haar op bezoek was.
Met maar één uur slaap in 24 uur was het eerst tijd voor een goede powernap.
Toen we wakker werden was het een gezellig drukte met iedereen in huis, het was
warm weer en we zaten nog tot laat in de tuin. De volgende dag moesten Michaels
moeder en de familie inpakken, want zij gingen met z’n allen via Londen naar
Belfast. Nadat we ze hadden uitgezwaaid, was het ineens raar stil in huis, van
het ene uiterste naar het andere. Maar tijd om te luieren was er niet, want we
waren hier om op de katten te passen en een slaapkamer te schilderen. Het
schilderen zelf vind ik leuk om te doen, maar de voorbereidingen zoals schuren en
scheuren vullen is niet niet mijn ‘cup of tea’. Volgens Michael komt dit omdat
ik er geen geduld voor heb en hij heeft wel gelijk, ik wil gewoon hup meteen verf
op die roller en beginnen. Tijdens het klussen kwam er een e-mail met een ‘nein’
uit Berlijn; ach we hebben geen haast en met het genieten van de leisure time
hebben we helemaal geen tijd om te werken :-)
Oefening baart kunst met Skype sollicitaties hahaha. Blijven genieten van jullie vrijheid blijheid zolang het kan!
BeantwoordenVerwijderenIk zeg Brighton! 😉