Zand zonder zee

Terwijl de inmiddels opgedroogde festivalmodder stukje bij beetje van de auto viel en de laatste campeermieren de auto verlieten, reden we de grens weer over, terug in Nederland. Het Westvleteren bier hielp toch niet zo met de detox en daarom besloten we om weer een maand fitness te gaan doen bij de sportschool in Drachten. Voor het zweten hoefden we er in ieder geval niet naartoe, want daar zorgde het warme weer al voor. Maar ik dacht als je zoiets als yoga in de hitte kan doen, dan is dat misschien toch ook wel toepasbaar op een Hiit les (hoge intensiteit interval training). Poeh dat viel vies tegen, na een half uur was iedereen kapot en de trainer verbaasd dat er nog zoveel mensen meededen in de aircoloze zaal. Naast het fitnessen wilde ik natuurlijk ook het hardloopritme van Downton een beetje bijhouden, dus twee keer per week rende ik in de vroege ochtend in het shirt van de hardloopclub door de natuur rondom Drachten. Ondanks het shirt, miste ik alle mensen van de hardloopgroep uit Engeland, maar niet de Engelse heuvels. Gelukkig is Michael sinds kort ook begonnen met hardlopen en bevalt de groep van twee prima! Juli is de maand van verjaardagen, eerst die van mijn vader en daarna die van Michael.

Op Michaels verjaardag waren we ’s ochtends van plan om naar de heide van Bakkeveen te gaan, even iets anders en in de buurt van Drachten...of toch niet; de afslag die we met de auto wilden nemen om er te komen was uitgerekend op die dag afgesloten, nou jááá! Dus moesten we de verkeersborden met nummer 1 volgen die ons langs de ‘toeristische’ route door Donkerbroek en Waskemeer leidden. Ik kon me niet heugen dat ik ooit in Waskemeer geweest was of nog zou bezoeken, maar uiteindelijk kwamen we dan toch in Bakkeveen aan. We maakten een mooie wandeling over de heidevlakten en eindigden bij een grote zandvlakte. Door het landschap leek het haast alsof we ergens in de duinen waren, alleen de zee ontbrak. Voor het water gedeelte gingen we terug naar Drachten en lunchten we op een terras aan de vaart. Later in de week zat ik weer op hetzelfde terras, maar dit keer voor een diner en gezellig bijpraten met Bianca en Mala, een superleuke avond!

Ik had de smaak van het terrasje zitten blijkbaar te pakken want in de week daarop zat ik met Corrine op weer een ander terras in het centrum. We gingen eigenlijk naar het centrum toe voor het ‘Drachten Proeft’ festival. Hoewel de locatie en opzet heel leuk waren met alle verschillende foodtrucks, had ik toch trendier eten verwacht dan spare-ribs, aardappel en vlees gerechten en voor de echte sfeer waren we misschien nog iets te vroeg. In ieder geval is de zomer in volle gang en de zwarte zaterdag weer achter de rug, nu hopen we dat de ferryfiles, vanwege de strengere grenscontroles, volgende week dinsdag ook zijn opgelost, want dan gaan we weer voor een korte trip naar Engeland, cat sitting, purrrfect!