Cuckoo on Wick Lane

Ook al skipten we Koningsdag dit jaar, daarvoor in de plaats was er ‘May Day bank holiday’, een nationale vrije dag op de eerste maandag van mei. Overal worden dan het hele weekend festiviteiten georganiseerd om de komst van de zomer te markeren. Traditiegetrouw wordt er rond de Meiboom gedanst, het zogenaamde Maypole Dancing, waarbij dansers gekleurde linten vasthouden die aan de bovenkant van een paal bevestigd zijn en zo tijdens het dansen om de paal gewikkeld worden. ´Morris Dancing´ is ook favoriet, waarbij een groep dansers in een cirkel dansen en met een witte zakdoek zwaaien of met korte stokken tegen elkaar aanslaan op de klanken van accordeon muziek; dat is weer eens wat anders dan de klompendans. In aanloop naar de festiviteiten zagen we in Downton overal posters en folders voor de jaarlijkse Cuckoo Fair en ook de leden van de sportclub raadden ons aan om zeker een kijkje te nemen, ach waarom ook niet. Zaterdag 30 april werd Cuckoo Fair dag, dat inderdaad een populair evenement was. Filevorming in het dorp en zelfs bedrijventerreinen waren aangewezen als tijdelijke parkeerterreinen. We hadden geluk om nog een geïmproviseerde parkeerplaats te bemachtigen en de vrijwilligers wezen ons de weg naar de braderie in het dorp: “bij de vriezer unit naar rechts, links en dan rechtdoor achter de meute aan!”  Het was veel groter dan ik had gedacht, rijen kramen met ambachtelijke producten, ‘men stalls’ waar verschillende ciders en real ales getest konden worden, ijsjes en patat etende mensen en een optreden van ‘The Plonkers Agricultural Orchestra’. Het was leuk om te zien hoe een anders rustig dorp helemaal tot leven kwam. Ondanks de nationale vrije dag, was de sportclub op maandag wel geopend en tijdens het sporten hadden we uitzicht op de rommelmarkt, car boot sale, op het sportveld en de zweetlucht werd overstemd door de geur van bbq bacon en gegrilde worst. Aan het einde van de week rende ik weer met de hardloopclub mee, dit keer stond sprinten op heuvels op het programma, poeh, dat was nieuw voor mij, de anderen van de groep die deze venijnige heuvel al kenden, moedigden mij aan met een “Welcome to Wick Lane Erika”. De beloning was een mooi uitzicht en een afdaling door de goudgele raapzaadvelden en een kop koffie na afloop. De viering van de komst van de zomer had blijkbaar geholpen, want afgelopen weekend konden we genieten van zomerse temperaturen, volgens de kranten zelfs warmer dan Zuid-Spanje! Op zondagochtend reden we in alle vroegte naar Lulworth Cove aan de ‘Jurassic Coast’, een deel van de zuidkust dat op de werelderfgoedlijst staat. 

Een paar jaar geleden waren we hier al een keer geweest, maar de kustbenamingen alleen al waren een tweede bezoek waard. We wandelden over de coastal pathway van Lulworth Cove, via Durdle Door en Scratchy Bottom naar Bat’s Head! Gelukkig waren we dit keer fitter dan de vorige keer en wandelden de steile kliffen makkelijk op en af en hadden uitzicht op de helderblauwe zee en kalkrotsformaties en eindigden op Bat’s Head een stuk klif dat uitsteekt in zee met steile kanten. Michael had het stuk al eerder gespot en, living on the edge, ging meteen op de punt staan. Uiteindelijk was ik ook overtuigd van het avontuur, en keek maar niet naar beneden, maar naar het fantastische uitzicht op de kust!

Tegen lunchtijd liepen we naar het strand voor een picknick. Inmiddels was het al veel drukker geworden, maar wonder boven wonder nog steeds niet zo druk als op een zonnige dag in Scheveningen. Met hernieuwde kracht namen we de avontuurlijke route weer omhoog: al klauterend langs een touw de kliffen op...mayday, mayday!