Tijdwinst

Deze week las ik in het nieuws dat de griepepidemie officieel voorbij was, mooi, want we waren er allebei wel klaar mee. In de weken voor pasen wisselden we elkaar af met snotneuzen, koorts en algehele lamlendigheid, maar met pasen zaten we er weer op ons paasbest bij. Net op tijd, want pasen duurde dit jaar een uur korter vanwege de zomertijd die was ingegaan. Zomertijd? Eerst maar eens lente! En ja, dagen met mooi weer volgden, ineens groetten mensen elkaar vrolijk op straat in plaats van zich te verschuilen achter een paraplu. We gingen op de fiets naar fitness en bereidden ons voor op weer een tijdelijk reisje naar Engeland. De fitness trainers gaven ons nog een buikspier kwartier ‘souvenir’ mee, maar voordat we afgelopen zondag vertrokken, brachten we ’s ochtends eerst nog een bliksembezoek aan Amsterdam om een gerepareerde rugzak bij een winkel op te halen..Dus om half elf ’s ochtends stonden we al op station Amsterdam Centraal en om half één zaten we alweer in de trein terug naar Friesland, een beetje crazy, maar op de valreep toch nog een koopzondag! Eenmaal terug pakten we de auto in en om acht uur ’s avonds reden we de straat uit, uitgezwaaid door familie en zelfs de buren. Vanwege de zomertijd was het nog lekker lang licht, maar rond Antwerpen werd het donker en niet alleen vanwege de avond, maar door de heftige stortbuien. Niet normaal, we zagen door al het water de weg niet meer en moesten maar raden of we in de linker of rechter rijbaan zaten. Het waarschuwingsbord met de tekst ‘kans op aquaplaining’ was inderdaad niet voor niks; alsof we al aan de bootovertocht begonnen waren. Gelukkig klaarde het snel weer op, maar net voor Duinkerken kregen we nog een keer de volle laag en zo ‘voeren’ we de ferry terminal van Duinkerken binnen. We merkten dat, ten opzichte van de vorige keer, de grenscontrole wel wat strenger was geworden en nadat de kofferbak gecontroleerd was mochten we doorrijden naar de wachtrij voor de boot. Het was ook duidelijk drukker dan de vorige keer, zeker gezien het tijdstip, 2 uur ’s nachts. Misschien dat veel reizigers Calais vermeden? Nadat we in Dover weer van de boot afreden leek het of alle personenauto´s opgeslokt waren door vrachtwagens, in colonnes reden ze over de motorway, maar gelukkig was de motorway voorzien van drie rijbanen, dus Michael racete behendig langs alle truckers. Toen het weer licht werd namen we de afslag naar The New Forest en zetten we de klok weer een uur terug, ha tijdwinst!