Hiit

Met de wind in de rug duurde de vlucht van Wenen naar Schiphol korter dan gedacht. We kwamen er al snel achter dat je van zulke momenten moet genieten, want eenmaal op het treinstation van Schiphol zagen we dat de vertraging van onze trein naar Heerenveen opliep. Dit gaf ons wel mooi de tijd om nog even ergens te proosten op de leuke week. En het rondzwerven op Schiphol was zo erg nog niet, het had wel wat gezelligs, de mengelmoes van verschillende mensen die zich allemaal in hun eigen tijdzones bevonden. Wat me bij terugkomst in Nederland vooral opviel was het luide gepraat en de informele bediening, misschien kwam het ook wel vanwege mijn Nederlandse programmering zodat ik alles wat er om me heen gezegd werd onbewust opving, goed of slecht? Ach het is maar wat je gewend bent. Het was in ieder geval leuk om het contrast van groene weides en blauwe luchten weer te zien. Het werd nu dus ook tijd om af te kicken van de Weense koffies en torte en de fitness weer op te pakken. De fitnesstrainer vond dit ook een goed idee en nodigde ons meteen uit voor een leuke les die hij op maandagavond gaf, de hiit training, slechts een half uurtje trainen, niet gek dacht ik. Dat de training aanvoelde alsof het een uur geduurd had, kwam ik later achter, de afkorting klopte inderdaad: hoge intensiteit interval training. Gelukkig stond er ter afwisseling een gezellig avondje op het programma; op woensdag 2 maart vertrokken we naar Amsterdam waar we samen met een vriendin naar een concert van de Libertines in Paradiso gingen.

Totaal verregend kwamen we nog net optijd bij de zaal aan, wel de perfecte timing, want toen we binnenkwamen begon de band meteen het eerste nummer, Barbarians, te spelen, de sfeer zat er meteen goed in! Vanaf het balkon hadden we goed zicht op het podium en op de good old moshpit ervoor. Zowel de band als het publiek gaf alles en Pete en Carl zongen harmonieus door de mic alsof ze altijd ‘best friends’ waren geweest, ja de band was zeker weer op het goed pad, wat een avond! We vroegen ons wel af hoe de bandleden met hun junkieverleden de nacht in Amsterdam zouden doorstaan...Wij verlieten Paradiso na het concert en kwamen via de Ierse pub bij de Bourbon Street bar terecht, waar ook een gezellige band speelde. Om half vier vonden we het mooi geweest, zeker voor een doordeweekse avond. We verlieten de bar en hoopten dat we de plek konden onthouden voor een volgende keer. Terwijl we terugliepen naar onze slaapplaats zagen we dat Mr. Carl Barât ook een gezellige avond had; hij kruiste ons pad met zijn bodyguard en twee ‘young chicks’ aan zijn zij, rock ’n roll!