De feestdagen zijn weer
voorbijgevlogen, het was een gezellige tijd met vooral ook veel ´parties´. De
zaterdag voor kerst hadden we een feest in een pub in Ringwood, waar een grote
groep oude bekenden van Michael bijelkaar was gekomen, waarvan hij sommigen
misschien al wel meer dan 20 jaar niet had gezien. Een aantal herkenden hem in
eerste instantie niet direct haha, how is it possible! Maar dan was het ineens,
“aaah you’re beady!!!” Was dat een goed of slecht teken? Al snel werd er verder
gepraat alsof het gisteren was. Helaas ging de pub al rond elf uur ’s avonds
dicht en namen we afscheid van iedereen; de meesten woonden in Ringwood, maar
wij moesten nog met de auto terug naar Fordingbridge. Omdat ik natuurlijk sinds
kort met onze Nederlandse auto de Engelse wegen van de New Forest verkende,
leek het mij een goed idee om als Bob mijn actieradius uit te breiden en de rit
van Ringwood naar Fordingbridge aan de lijst toe te voegen. Het was pikdonker,
maar het grote licht en de verlaten weg, maakten het een makkelijke rit. Een
paar dagen erna kon ik weer oefenen, want toen hadden we opnieuw een feest in
Ringwood. Dit keer niet in de pub maar in een feestzaal achter de bibliotheek
en met een andere groep mensen. Het was een ‘surprise birthday party’ voor een
oude bekende die inmiddels in Australië woont en die voor de feestdagen even
terug was in Ringwood. Ook hier werd ‘Beady’ warm onthaald. Een aantal mensen
herkende ik nog van een bruiloft van drie jaar geleden, waarvan ik één
herinnerde omdat hij toen op de bruiloft met opgerolde broekspijpen tot boven
de knie, uit zijn dak ging op de dansvloer en die op dit feest ook weer al zijn
bijzondere moves op de dansvloer tentoonstelde, gezellig! Veel tijd om bij te
komen van het feest was er niet, want de volgende avond, kerstavond, gingen we volgens
Britse traditie, naar de lokale pub. Iedereen was in kerststemming,
waarschijnlijk allemaal opgelucht dat alle kerstinkopen weer waren gedaan. Er
zullen vast veel mensen brak aan het kerstontbijt hebben gezeten...Op eerste
kerstdag gingen we na het kerstdiner, dat meestal midden op de middag genuttigd
wordt, op visite bij familie en vrienden. De kinderen van de vrienden hadden
het spel ‘pie face’ gekregen, dat natuurlijk getest moest worden. Je steekt je
hoofd door een kartonnen kaart en voor je zie je een uitgestrekte plastic hand
waar slagroom op zit. Vervolgens draai je zo vaak aan een hendeltje als de
spinner aangeeft en met elke draai stijgt de spanning van de plastic hand: zal
de slagroom in je gezicht belanden? Ja dus, haha, en wat de kinderen betrof
niet alleen op hun gezicht maar ook door de keuken, funny game! Tweede
kerstdag, boxing day, lieten we de nationale uitverkoop voor wat het was en
gingen we lekker koken voor het feest van die avond bij Michaels moeder thuis,
wat ook gezellig en laat werd. De volgende dagen kwam er van uitslapen niet
veel terecht, want we begonnen met inpakken voor onze reis naar Nederland. De
boot vertrok op vierde kerstdag om acht uur ’s avonds, maar om niet in een file
rond Londen terecht te komen, besloten we om al eerder op de middag richting
Dover te rijden en nog een tussenstop te maken bij een designer outlet in
Ashford, waar het vanwege de uitverkoop enorm druk was. We bleven dus niet al
te lang en waren optijd voor de boot in Dover en gelukkig begon men eerder met
laden dan normaalgesproken. De oversteek naar Frankrijk ging volgens schema,
alleen het vervolg van onze rit niet helemaal. Net voordat we van de boot af
zouden rijden waarschuwde een vriendelijke Duitser in de auto naast ons dat de
achterband van onze auto toch wel heel zacht leek en raadde ons aan om bij de
eerstvolgende benzinepomp er toch wel even naar te kijken. Scheisse, hier
stonden we niet op te wachten, maar advies van een gründliche Duitser sla je
natuurlijk niet in de wind. We stopten bij de eerstvolgende benzinepomp en
inderdaad, de band leek behoorlijk leeg. Ik wilde al haast de ANWB bellen, maar
Michael zei, ik ga niet de ANWB om hulp vragen om een beetje lucht in de banden
te pompen..das ook wel weer waar. We waren helaas net de luchtpompen voorbij
gereden, dus besloten we dat de band nog goed genoeg was om naar het volgende
station door te rijden. Bij het volgende station hadden we weer pech, nu stond
er een auto geparkeerd op de parkeerplaats naast de enige luchtpomp, verdorie!
Er stonden wat louche types naast te roken dus er zat niks anders op dan te
wachten totdat zij wegreden, gelukkig was dat na tien minuten. Met opgepompte
band konden we weer verder rijden, totdat ineens het benzine lampje begon te
branden. Normaal gesproken konden we van The New Forest in één keer naar de
laatste pomp in België rijden, maar vanwege onze designer outlet detour, hadden
we net wat meer kilometers gemaakt. Een beetje zenuwachtig hoopte ik dat het
benzinestation nu toch weleens in aantocht kwam en op het moment dat ik dacht
dat we met de auto langs de weg zouden komen te staan, doemde daar dan toch het
benzine station op, pffeew. De rest van de reis naar Friesland verliep zonder
obstakels en zo parkeerden we rond half vijf ’s ochtends bij mijn ouders voor
de deur. Het was een gezellig weerzien, maar veel tijd om bij te komen van de
reis was er niet, want op 30 december vertrokken we naar Groningen om oud &
nieuw te vieren met dezelfde vriendengroep als vorig jaar in Antwerpen. Het was
leuk om iedereen weer te zien en bij te praten, de eerste avond gingen we
lekker uit eten en op oudjaarsdag gingen we naar de David Bowie tentoonstelling
in het Groninger museum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten