Jingle Ale

Tijdens storm ´Desmond´ van twee weken geleden, gingen we op bezoek bij vrienden in Chichester. Het was nog best lastig om Fordingbridge uit te komen, niet vanwege de storm, maar vanwege het jaarlijkse ´Fordingbridge shopping night event’. De hoofdstraat was afgezet en alle automobilisten namen een zigzaggende shortcut over de parkeerplaats; een snackwagen probeerde hetzelfde trucje, maar zorgde ervoor dat al het verkeer vast kwam te staan. Toen hij eindelijk de bocht kon maken, kwam het verkeer weer opgang en gingen we dan toch echt opweg naar Chichester. Het was gezellig bijpraten in de Belle Isle Bar en met zoveel verschillende bieren op het menu, besloten we maar bij de vrienden te overnachten. Vermoeid maar voldaan keerden we de volgende dag weer terug naar Fordingbridge. De storm was verdwenen, maar de bacillen vanwege het belachelijk warme weer voor de tijd van het jaar, helaas niet, waardoor Michael de rest van de week ziek was. Aan het eind van de week was hij gelukkig weer beter; optijd voor het volgende uitstapje, naar Michaels vader in Devon. Tijdens de rit ernaartoe zag je het landschap veranderen en toen het al donker was kwamen we in het dorp aan. We werden begroet door zijn vader en, tot onze grote verrassing, door Spaanse Nico, de hond die Michael altijd als een schaduw volgde toen we deze zomer in Spanje waren. Dat hadden we niet verwacht, want we dachten dat Nico verhuisd was naar een Britse familie. Het bleek dat Nico niet aan die familie en het Britse weer kon en wilde wennen. Hij was dus weer terug bij Michaels vader, die vervolgens zijn vlucht van de volgende dag naar Spanje moest annuleren, zodat hij tijd had om ook Nico’s reis naar de Spaanse zon  te regelen. Nico, de boomerang hond... We gingen met z’n allen naar een pub in het dorp, terwijl we naarbinnen liepen kwam er net een vrouw naarbuiten met twee dode fazanten in de hand, welcome back to the country side. We ontdekten een jukebox in de bar en hoopten dat onze muziekkeuze de klanten niet weg zou jagen, dat was sowieso niet het geval, want helaas duurde het nog even voordat de door ons geselecteerde nummers werden gedraaid; uiteindelijk verlieten we rond sluitingstijd de bar, nog net op de tonen van The Ace of Spades van Motörhead... Omdat Michaels vader de volgende dag dus niet naar Spanje vertrok, besloten we nog een nacht te blijven.

Terwijl zijn vader aan het werk was, maakten wij een wandeling door het dorp en lunchten bij een restaurantje waar we genoten van de huisgemaakte maaltijden, heerlijk! ’s Avonds volgde een mini pubcrawl in het dorp, we begonnen bij de bar waar we de vorige avond waren geëindigd en gingen daarna naar een andere pub, waar het publiek duidelijk wat meer ‘upperclass’ was. Dit werd min of meer bevestigd door een bordje dat achter de bar hing met de tekst: “Prosecco, how classy people get shitfaced”. Maar de pub was vooral bekend om zijn goede restaurant, dat helaas helemaal volgeboekt was, daarom keerden we weer terug naar de eerste pub, waar we ook heerlijk hebben gegeten. We raakten in gesprek met de eigenaren, die nog maar een aantal maanden geleden begonnen waren en vertelden over hoe ze dat zonder ervaring hadden gedaan. Erg leuk om te horen, en vooral ook heel stoer wat ze gedaan hebben. Een gezellige avond met Jingle Ale, Doombar beer en Fosters. Een laatste halve pint refill werd nog een complete refill en zo was het weer een late gezellige avond; blijkbaar ook voor Nico, die zo excited was dat Michael er was dat hij aan het einde van de avond, toen we afscheid namen van de bareigenaren, tegen Michaels been aan plaste, what a night! Het feestseizoen is geopend..