Stormy weather

Hoor de wind waait door de bomen; niet alleen in sinterklaasliedjes maar voor real. Sinds een paar weken raast de ene na de andere storm over het Verenigd Koninkrijk, die stuk voor stuk een naam krijgen, zodat men zich meer bewust wordt van de gevaren die de storm met zich meebrengt. Alsof vliegend tuinmeubilair niet voor zich spreekt...Gelukkig hebben we hier in het zuiden niet al te veel last van de storm en besloten afgelopen zondag tijdens ‘Clodagh’ naar een farmers market in Winchester te gaan. We reden al vroeg naar de park & ride net buiten Winchester, zodat we niet eindeloos naar een parkeerplaats hoefden te zoeken. Van daaruit vertrok een gratis bus naar het centrum. De hoofdstraat was een lange rij van marktkramen met verwaaide marktlui die hoopten dat hun kraam niet weg zou waaien. Als kaaskop viel me natuurlijk meteen een kraam op met allerlei kazen.

Van pepper & beer cheese tot cider & mustard cheese met een gezellige verkoper die aan Michael vroeg of ik wel ouder dan 18 was om deze alcoholische kazen te proeven, how flattering, what a charmer! We proefden verschillende kazen en vroegen of hij ook kaas exporteerde naar Nederland haha. Een ongeduldige local kon de small talk niet waarderen en snauwde: “just enjoy it while you’re here!”...Dusss, met een tas vol kazen liepen we naar de volgende kraam waar ze pittige chili raapzaadolie verkochten, lekker om te proberen. Daarna viel ons oog op een kraam met allerlei verschillende smaken fudge, zowaar van een winkel uit Fordingbridge! De winkel was ons daar eigenlijk nooit echt opgevallen en de verkoper zei dat we ze achter de kerstboom van Fordingbridge konden vinden, aha vandaar misschien.

Winchester was een soort van mini Salisbury en ook de kathedraal leek van de buitenkant vrijwel hetzelfde, alhoewel een slagje kleiner. Hier geen Magna Carta maar een traditionele kerstmarkt op de binnenplaats van de kathedraal, met een ijsbaan in het midden. Van de geur van glühwein en crepes en van de houten kerstkraampjes kreeg ik een beetje het wintersport gevoel. Helaas moesten we nog met de auto terug rijden, dus bleef het bij glühwein ruiken. Misschien was het wel een goed medicijn geweest voor Michael. Een paar dagen daarvoor had hij namelijk een vriend geholpen met stuken waartegen zijn arm- en rugspieren nog steeds zwaar protesteerden zodat ook de fitness een paar dagen ‘on hold’ moest. Hierdoor kreeg ik, noodgedwongen, de kans om mij voor het eerst met onze auto op de Engelse weg te begeven. Een ritje naar Sandyballs was hiervoor de perfecte afstand en het viel me achteraf eigenlijk heel erg mee, waar had ik me altijd druk om gemaakt. Het rijden was hetzelfde als in Nederland alleen voelde het alsof ik continue rechts aan het inhalen was en ik vond het wennen dat de tegenliggers me van de rechter weghelft tegemoet kwamen. Het enige beetje irritante was een auto die achter mij reed waarvan de chauffeur waarschijnlijk dacht, goh daar heb je weer zo’n toerist die de weg niet kent en te langzaam gaat in de bochten. Dit werd natuurlijk bevestigd toen ik de afslag naar Sandyballs holiday village nam. Maar who cares, I did it! De vreugde was helaas van korte duur, toen bleek dat er nergens een parkeerplaats vrij was; ongelooflijk elke dag was er plek en nu ík eindelijk een keer reed, was er nergens een plekje te bekennen, typical. Na meerdere rondjes over de parkeerplaats besloot ik om dan maar rebels op een plek met gele lijnen te parkeren, ik stond tenslotte niemand in de weg en ik was toch niet voor niets naar fitness gereden. Anderhalf uur later stond de auto er gelukkig nog steeds, zonder boete, missie geslaagd. Na een paar dagen kon Michael gelukkig weer meedoen met fitness. Tussendoor hadden we onverwacht ook nog een gezellige avond in Alderholt waar een vriend meedeed aan een ‘open mic’ night in de lokale pub. Speciaal voor Michael werd er een nummer van de band Counting Crows gespeeld, een inside joke, want toen Michael nog dreads had werd hij door die vriend altijd gekscherend vergeleken met de zanger van de band Counting Crows, die ook optraden in lokale cafés en bars voordat ze bekend werden by the way.