Kasteel of fort?

Nu de wintertijd een paar weken geleden was ingegaan, werd het ’s avonds ook eerder donker. Maar het geluid van vuurwerk begin november kon ik toch niet helemaal plaatsen. Werd er alvast geoefend voor oud & nieuw? Michael hielp me snel uit de droom en wist te vertellen dat het vuurwerk werd afgestoken in verband met ‘Bonfire night’ ook wel ‘Guy Fawkes night’ genoemd. Elk jaar op 5 november ontsteken de Britten vreugdevuren en vuurwerk om de mislukte aanslag in 1605 van mister Guy Fawkes op het Parlement en koning James I te vieren. Bij de vreugdevuren wordt een stro-pop van Guy Fawkes, in brand gestoken. De pop en vreugdevuren hebben we niet gezien, maar het vuurwerk hoorden en zagen we des te meer. De huiskat, Mia, was minder vreugdevol en verschool zich achter de bank om er pas weer achter vandaan te komen als de kust veilig was. In het weekend reden wij naar de kust, opweg naar Milford on Sea. Onderweg reden we door pittoreske dorpjes, zoals Burley en Tiptoe. Toen we aankwamen in Milford on Sea parkeerden we de auto bij de jachthaven. We wilden namelijk Hurst Castle bezoeken, maar de enige manier om er te komen was met een veerpont of een wandeling via de landtong. We wilden graag de wandeling maken, maar een sportieve vriendelijke voorbijganger wist ons te vertellen dat we daarvoor niet op de juiste plek geparkeerd hadden. Hij zei dat we met de auto dichtbij het begin van de landtong konden komen, maar we moesten onderweg wel even opletten, want de weg ernaartoe kon door vloed onder water staan. Hij had niets teveel gezegd, de weg was zelfs verdwenen onder het water; maar Michael was overtuigd dat onze auto amfibische capaciteiten had en stuurde moeiteloos door het water en we kwamen met droge voeten aan op de juiste parkeerplaats.

We wandelden in driekwartier over de kiezels van de verlaten landtong richting Hurst Castle op de punt. Het was een stormachtige mooie wandeling, met uitzicht op het ‘Isle of Wight’, dat af en toe half verdween onder laaghangende bewolking. Hurst Castle had eigenlijk niets weg van een kasteel, maar meer van een fort. We liepen via de hangbrug naar de ingang en kochten een entreekaartje bij de vriendelijke verkoper die zich verontschuldigde dat de audiotours vanwege het vroege tijdstip nog niet opgeladen waren. Ach, ook zonder audiotour was er informatie te lezen. Hurst Castle was in 1544 door Henry VIII gebouwd als kust verdedigingsfort. In de 17^e eeuw werd het gebruikt als gevangenis en in de negentiende eeuw werd het fort versterkt door de aanbouw van de vleugels. Bij binnenkomst werden twee mega kanonnen tentoongesteld en je kon door alle buskruit opslagruimtes lopen.

Vanaf het fort hadden we een mooi uitzicht over de ruige zee en de naastgelegen vuurtoren. Verwaaid en verregend door de miezerregen lieten we het fort achter ons en wandelden weer over de kiezels terug naar de auto. Eenmaal terug bij de auto was de lucht weer opgeklaard en de weg weer boven water.