van Autobahn naar Motorway

Met het beeld van de Brandenburger Tor in de achteruitkijkspiegel reden we langs Tiergarten en de Siegessäule Berlijn uit. Het bezoek aan de stad was helaas weer veel te snel voorbij gegaan. Voordat we echt de autobahn op reden maakten we nog even een pitstop bij een Designer Outlet aan de rand van Berlijn, een gezellig dorp, maar een stop bij een benzinestation zou waarschijnlijk goedkoper zijn geweest...Met een auto vol spullen reden we via Magdeburg, Hanover richting Bremen. Nadat we Bremen voorbij waren, begon het keihard te regenen, de zomer leek nu écht voorbij. We stopten nog een keer in de buurt van Oldenburg om te tanken, want in Duitsland was de benzine goedkoop en werd er zelfs bier verkocht in het tankstation; zodat we eenmaal terug in Nederland nog een keer met Duits bier konden proosten, dat kwam mooi uit omdat het Benno´s verjaardag was. Het was voorlopig de laatste week in Drachten, omdat we donderdag weer voor een tijdje naar Engeland vertrokken. Dus tijd voor de ´laatste dingetjes´ regelen. Michael haalde zijn nieuwe bril op en ik probeerde de nieuwe hardloopschoenen uit, die ik in de outlet op de kop had getikt. Een paar dagen later reden we toeterend de straat uit op weg naar de boot in Duinkerken. Onderweg begon het weer te regenen, maar in combinatie met de zon leverde dat mooie regenbogen op.

Helaas leidden de regenbogen niet naar potten met goud maar naar een file bij Antwerpen. Gelukkig hadden we file in de reistijd ingecalculeerd en waren we optijd in de buurt van Duinkerken. Net zoals de vorige keer volgden we de TomTom over de verlaten kronkelige wegen door het industrie gebied naar de terminal. Op een gegeven moment zei de TomTom: “turn left”, maar dat weggetje bleek afgesloten met een groot hek en een bord met de woorden route barrée...merde! We keerden om en probeerden een afslag eerder te nemen, tevergeefs, ook daar kwamen we uit voor eenzelfde hek. Dit kon niet waar zijn, zouden we de boot missen door zoiets lulligs? De tijd begon nu echt te dringen, dus raceten we over de smalle weggetjes weer terug richting snelweg, het voelde als een wilde achtervolging in een actiefilm. Gelukkig doemden er weer ergens bordjes met ‘car ferry’ op en dit keer hadden we geluk, de weg leidde zonder obstakels naar de terminal, net optijd, we werden nog doorgelaten. Op de boot konden we uitrusten en twee uur later reden we in Dover van de boot af. De horloges konden weer een uur worden teruggezet en zo reden we in alle vroegte over de motorway langs Londen richting Southampton. Ook al waren er wegwerkzaamheden, met zoveel rijbanen merkten we er niet veel van, zeker niet op dit vroege uur. Onderweg stopten we nog een keer bij een service station en nog voor zonsopgang waren we bij Michaels moeder aangekomen. Nice om weer in de country te zijn!