Het festival seizoen is volop in
gang en het is leuk om een nieuw festival te ontdekken, zoals Welcome to The
Village in Leeuwarden. Helaas kon Michael niet mee, want hij was ziek en met de
reis naar Spanje in het vooruitzicht...jammer, hij had het zeker leuk gevonden.
En nu miste hij ook de toeristische busroute van lijn 20 Drachten – Leeuwarden;
ik kon me niet herinneren wanneer ik voor het laatst in deze bus had gezeten, a
trip down memory lane! Na aankomst verkende ik samen met Janneke en Mirjam het
terrein, het was vrij rustig, waarschijnlijk ook omdat het eerder die ochtend
behoorlijk regende. Maar gelukkig was het inmiddels opgeklaard en waren er al
snel meer mensen. De festival podia waren leuk opgezet tussen de meertjes in
het recreatiegebied de Groene Ster en er was zelfs een tent met buitenlandse
bieren! Als eerste zagen we de band Heymoonshaker, goede beatboxblues! Daarna
volgde een kort bezoek aan Jack Bottleneck die ik iets minder vond, maar de
locatie was wel weer leuk, een klein podium met hooibalen als zitjes eromheen,
wel toepasselijk voor deze country blues style band. Aan het begin van de
avond, was er toch nog een bui, maar wij stonden toen net droog onder het
tentdoek van het Blessum stage waar de band The Eminent Stars een swingende
show gaf die de bui verdreef en zo was het droog voor het laatste optreden van
Deus,
een goed optreden en het was zelfs mogelijk om gewoon vooraan te staan! Het festival is zeker voor herhaling vatbaar
en de volgende keer kan Michael hopelijk ook mee. Een paar dagen rust deed wel
wonderen voor hem en zo was hij afgelopen woensdag weer beter voor de reis naar Spanje, om twee
weken te gaan ‘huis en dieren-sitten’ voor Michaels vader en Jilly. We waren
vrij vroeg op Schiphol, maar vonden dat niet heel erg; het op een vliegveld
zijn vind ik altijd al onderdeel van het reizen en geniet van alle reuring,
waar gaat iedereen toch naartoe of waar komt men toch vandaan? Bij de Vueling
incheckbalie zagen we twee meiden die, waarschijnlijk voor het eerst alleen op
vakantie , naar Ibiza gingen. Vader en moeder stonden op een afstandje toe te
kijken en ik hoorde de moeder nog tegen de vader zeggen, “kijk nou toch, ze let
niet eens op haar handtas die ze op de grond heeft gezet”, trouble waiting to
happen, dachten wij. Wij checkten in voor de vlucht naar Malaga, waar de leeftijd
van de gemiddelde passagier toch aanzienlijk hoger was dan de Ibiza vlucht. Tot
nu toe verliep alles optijd, alleen vlak voor vertrek wijzigde de gate en werd
er op het laatste moment omgeroepen dat het vliegtuig alsnog van de
oorspronkelijke gate zou vertrekken, waarop een hele menigte aan een
wedstrijdje gaterennen begon, wat niet nodig bleek, want het vliegtuig vertrok
gewoon met vertraging. Net zoals het vertrek, was de landing er ook één om niet
te vergeten, met een harde klap dreunde het vliegtuig op de landingsbaan van
Malaga, in ieder geval dit keer geen geklap voor de piloot. Nee zo’n landing hadden
we nog nooit meegemaakt. Rond elf uur ’s avonds zaten we dan toch op het
vertrouwde terras bij het huis in de ‘campo’. De thermometer gaf 30 graden aan,
dat beloofde nog wat voor de overdag temperaturen! De volgende dag gebruikten
we maar om te acclimatiseren, want het was inderdaad warm, bijna 40 graden in
de schaduw, maar niets is beter dan een zwembad en een verfrissend biertje om
het smelten tegen te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten